The star

In the years of the primal course,
in the dawn of terrestrial birth,
Man mastered the mammoth and horse,
and Man was the Lord of the Earth.

He made him an hollow skin
From the heart of an holy tree,
He compassed the earth therein,
And Man was the Lord of the Sea.

He controlled the vigour of steam,
He harnessed the lightning for hire;
He drove the celestial team,
And man was the Lord of the Fire.

Deep-mouthed from their thrones deep-seated,
The choirs of the aeons declare
The last of the demons defeated,
For Man is the Lord of the Air.

Arise, O Man, in thy strength!
The kingdom is thine to inherit,
'Til the high Gods witness at length
that Man is the Lord of his Spirit.

Πίσω διότι σας έφαγα.

Παρακαλούνται άπαντες όπως μαζέψουν τους λυμένους κύνες και τας Ερυθρας Γ. Το χωριό αυτό δεν είναι ούτε χώρος για πειράματα, ούτε και πρόκειται να προσχωρήσει σε κανενός είδους συνομοσπονδίες ή αυτοκρατορίες. Εδώ είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι - και σκοπεύουμε να παραμείνουμε. Το μόνο επιτρεπτό - από την συνείδησή μας - είναι η επαφή με άλλα αντάρτικα χωριά η κεφαλοχώρια - και αυτό μόνο σε χαλαρά πλαίσια ανταλλαγής πολιτιστικών στοιχείων. Γι αυτό και πλέον αρνούμεθα κάθε επαφή με οποιονδήποτε - πέραν των επαφών που εμείς οι ίδιοι επιδιώκουμε με συγκεκριμένα χωριά και κεφαλοχώρια. Η κάθε επαφή που προκαλείται χωρίς την δική μας πρώτη κίνηση, θα θεωρείται αυτομάτως ύποπτη και το ΑΚ47 θα βρίσκεται προτεταμένο.

Λήξις μυνήματος.

Οπλαρχηγός Al-Ossatry

Viva la guerilla

Ενα ευχαριστώ

Ω μέγιστε Φοφοσίλ-ιτάρ, σ' ευχαριστώ.

Τέλος τα θερμοκρασιακά γινγκ-γιανκ, τα αντικαθιστούμε με το παραπάνω, το μόνο αληθινό.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ....

... δεν είναι παρά τα απομεινάρια της πρώτης ύλης από την οποία φτιάχτηκε το σύμπαν... Είναι μια προσπάθεια αναπαραγωγής της υφής της, μια προσέγγιση ενώς μικρού κομματιού της γεωμετρίας της....

ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΕΤΕ....

....σε διαφορετικό επίπεδο, έχετε πάρα πολλή πλάκα.
Μ αρέσει το χιουμορ σας.
Πίσω από τις λέξεις κρύβονται πολλά.

ΕΠΕΣΕ ΔΟΥΛΕΙΑ

Είχαμε στην σχολή ένα ωραίο μάθημα, Data mining.
Βγάζουμε τα φίλτρα κ βλέπουμε από πίσω.
Μα πώς και δεν το σκέφτηκα νωρίτερα;
Τι ίχνη μπορεί να βρει κανείς πάνω στο χιόνι....
Το καταπληκτικό είναι οτι δεν τα βλέπεις αν δεν βγάλεις τα φίλτρα, κι ας είναι ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ μπροστά στα μάτια σου....

Μάλλον σήμερα πέρασα σε ένα άλλο επίπεδο,πολύ πιο ενδιαφέρον.....

DECONSTRUCTION

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που η πραγματικότητα γύρω σου καταρρέει, αποσυντίθεται στα κομμάτια τα οποία την αποτελούσαν. Και βρίσκεσαι εκεί πέρα μόνος, στην μέση κοιτάζοντας γύρω σου απεγνωσμένα ν κρατήσεις κάτι όρθιο. Κοιτάς γύρω σου να βρείς κάποιον να σε βοηθήσει να κρατήσεις μέσα στα χέρια σου μερικά κομμάτια, να σε βοηθήσει να τα μπήξεις βαθιά μέσα στην γή ωστε να αποτελέσουν την αρχή της οικοδόμησης από κάτι καινούριο. Με σίγουρα διαφορετική γεωμετρία, γιατί η προηγούμενη κρίθηκε αποτυχημένη - από τα γεγονότα. Αλλά δεν υπάρχει κανείς. Και αν υπάρχει κάποιος, δεν ξέρει ακόμα ο ίδιος αν θέλει να βοηθήσει, η να προκαλέσει την περεταίρω κατεδάφιση της πραγματικότητας. Και όλα αυτά είναι λογικά και ανθρώπινα, σκέφτεσαι. Και κοιτάς πάλι γύρω σου τα σπασμένα κομμάτια των όμορφων κρυστάλλων. Έφταιγες κι εσύ, σκεφτεσαι, που δεν είχες δώσει στο οικοδόμημα πιο σταθερή γεωμετρία. Αλλά εσύ είσαι εκεί τώρα. Μόνος σου. Και συνειδητοποιείς, οτι υπάρχουν δυο δρόμοι, από την στιγμή που με τον ίδιο σου τον εαυτό έχεις κατασταλάξει στην πορεία σου, η έστω στην κατεύθυνση που θα ακολουθήσεις εσύ προσεγγιστικά. Δυο δρόμοι, που και οι δυο ξεκινάν από το ίδιο μονοπάτι. Μονοπάτι - γιατί είναι πολύ στενό, καταθλιπτικό και κλειστοφοβικό. Το μονοπάτι αυτό είναι η αναμονή. Ο πρώτος δρόμος είναι η ανοικοδόμηση. Με όλα του τα ρίσκα, γιατί η ανοικοδόμηση δεν εγγυάται την σταθερότητα. Και μπορεί οι ίδιες αιτίες να κάνουν το σύστημα να καταρρεύσει, αυτή τη φορά για πάντα. Ο δεύτερος δρόμος, οδηγεί στο βάλτο της λησμονιάς. Γκρίζος τόπος, με όλα του τα άσχημα, αλλά κάποια στιγμή συνηθίζεις. Και εκεί οδηγούν και όλοι οι παράδρομοι από το δρόμο της ανοικοδόμησης - όλοι οι παράδρομοι που θα συναντήσεις εφ όρου ζωής. Και αποφασίζεις, οτι εσύ θα ακολουθήσεις τον δύσκολο δρόμο και θα βάλεις τα δυνατά σου με όλη σου την ύπαρξη. Ξέροντας πλέον, οτι συνεχόμενες, διαδοχικές καταρρέυσεις απο δώ και πέρα - ίσως και μόνο μία- θα τα τινάξουν όλα. Και τότε, ίσως να πεις και εσύ ο ίδιος οτι δεν άξιζε. Όχι οτι ήταν κάτι άσχημο, απλά οτι δόθηκε πολλή σημασία και επιμονή για να ξαναχτιστεί εκ νέου. Αλλά ξέροντας κι όλας, οτι σε περίπτωση που η σημαία θα ανεμίζει για πάντα εκεί ψηλά, θα θεωρήσεις τον εαυτό σου ολοκληρωμένο άνθρωπο.