DECONSTRUCTION

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που η πραγματικότητα γύρω σου καταρρέει, αποσυντίθεται στα κομμάτια τα οποία την αποτελούσαν. Και βρίσκεσαι εκεί πέρα μόνος, στην μέση κοιτάζοντας γύρω σου απεγνωσμένα ν κρατήσεις κάτι όρθιο. Κοιτάς γύρω σου να βρείς κάποιον να σε βοηθήσει να κρατήσεις μέσα στα χέρια σου μερικά κομμάτια, να σε βοηθήσει να τα μπήξεις βαθιά μέσα στην γή ωστε να αποτελέσουν την αρχή της οικοδόμησης από κάτι καινούριο. Με σίγουρα διαφορετική γεωμετρία, γιατί η προηγούμενη κρίθηκε αποτυχημένη - από τα γεγονότα. Αλλά δεν υπάρχει κανείς. Και αν υπάρχει κάποιος, δεν ξέρει ακόμα ο ίδιος αν θέλει να βοηθήσει, η να προκαλέσει την περεταίρω κατεδάφιση της πραγματικότητας. Και όλα αυτά είναι λογικά και ανθρώπινα, σκέφτεσαι. Και κοιτάς πάλι γύρω σου τα σπασμένα κομμάτια των όμορφων κρυστάλλων. Έφταιγες κι εσύ, σκεφτεσαι, που δεν είχες δώσει στο οικοδόμημα πιο σταθερή γεωμετρία. Αλλά εσύ είσαι εκεί τώρα. Μόνος σου. Και συνειδητοποιείς, οτι υπάρχουν δυο δρόμοι, από την στιγμή που με τον ίδιο σου τον εαυτό έχεις κατασταλάξει στην πορεία σου, η έστω στην κατεύθυνση που θα ακολουθήσεις εσύ προσεγγιστικά. Δυο δρόμοι, που και οι δυο ξεκινάν από το ίδιο μονοπάτι. Μονοπάτι - γιατί είναι πολύ στενό, καταθλιπτικό και κλειστοφοβικό. Το μονοπάτι αυτό είναι η αναμονή. Ο πρώτος δρόμος είναι η ανοικοδόμηση. Με όλα του τα ρίσκα, γιατί η ανοικοδόμηση δεν εγγυάται την σταθερότητα. Και μπορεί οι ίδιες αιτίες να κάνουν το σύστημα να καταρρεύσει, αυτή τη φορά για πάντα. Ο δεύτερος δρόμος, οδηγεί στο βάλτο της λησμονιάς. Γκρίζος τόπος, με όλα του τα άσχημα, αλλά κάποια στιγμή συνηθίζεις. Και εκεί οδηγούν και όλοι οι παράδρομοι από το δρόμο της ανοικοδόμησης - όλοι οι παράδρομοι που θα συναντήσεις εφ όρου ζωής. Και αποφασίζεις, οτι εσύ θα ακολουθήσεις τον δύσκολο δρόμο και θα βάλεις τα δυνατά σου με όλη σου την ύπαρξη. Ξέροντας πλέον, οτι συνεχόμενες, διαδοχικές καταρρέυσεις απο δώ και πέρα - ίσως και μόνο μία- θα τα τινάξουν όλα. Και τότε, ίσως να πεις και εσύ ο ίδιος οτι δεν άξιζε. Όχι οτι ήταν κάτι άσχημο, απλά οτι δόθηκε πολλή σημασία και επιμονή για να ξαναχτιστεί εκ νέου. Αλλά ξέροντας κι όλας, οτι σε περίπτωση που η σημαία θα ανεμίζει για πάντα εκεί ψηλά, θα θεωρήσεις τον εαυτό σου ολοκληρωμένο άνθρωπο.

Η ψηφιακή δύναμη

Έχετε ιδέα πόση δύναμη μπορεί να κρύβει το διαδίκτυο; Όχι, όχι δύναμη που να επηρεάζει πληθυσμούς και μάζες, αλλά δύναμη που απευθύνεται προσωπικά σε σένα που δημιουργείς κάτι στο δίκτυο... Η δημιουργία είναι κίνηση, και η κινηση είναι εισαγωγή αρνητικής εντροπίας μέσα στο ίδιο το σύστημα του εαυτού σου....